Yazmak Nedir? (Sizce)

Yaza yaza yazar olunur mu?


Bir kral komşu ülkenin kralını ziyarete gider.
Komşu ülkenin kralı onu çok iyi ağırlar; ama bizim kralın gözü bir şey görmüyormuş. Neden mi?
Komşu ülkenin kralının öyle güzel bir sarayı varmış ki dillere destanmış.
Kral en çok da bu sarayın göz kamaştıran güzellikteki tuğlalarına vurulmuş.
Ülkesine dönünce bütün mimarlara haber göndermiş.
Komşu ülkenin sarayı gibi bir saray yapan mimarı altınlara boğacakmış; ancak yapamayanı da öldürecekmiş.
Hiç kimse bu işe yanaşmazken kendi ustalığına çok güvenen bir mimar teklifi kabul etmiş.
Kral önce göz kamaştıran kırmızı renkli tuğlayı yapmasını istemiş.
Bizim mimar da yüklüce bir para ile bir ay süre istemiş.
Mimar tam bir ay uğraşmış ama o tuğlayı yapamamış.
Son yaptığı tuğla da olmayınca; "Kral nasıl olsa beni öldürecek" diyerek, tuğla fırının kapağını açmış ve içine girmiş.
Bir kaç saat sonra adamlarıyla gelen kral mimarı bulamamış.
Tuğlayı aramaya başlamışlar.
Fırının kapağını açınca bir de ne görsünler: Kan kırmızısı ışıltısıyla tuğlalar…

Yazar olmanın ilk adımı bu olsa gerek: O işe yani yazıya kanını-canını vermek…
Yazının nasıl yazılacağını bilmek yeterli olmuyor demek ki...
Sadece tuğla yapmayı bilmek nasıl ki yeterli değildir; sadece yazı yazmanın yönetimini bilmek de yeterli değildir.
Özveride bulunmadan çalakalem hazırlanmış formüllerle de yazarlık yapılamaz ya da yazar olunamaz.
Yazar olmayı bir takım hazır formüllere dayalı bir süreç olarak görmek bu tür kitapların en büyük handikabı olsa gerek.
Bu tür kitaplarda daha çok okuyucunun istemiş olduğu şey, yazarın kendisine yol gösterici olmasıdır.
Evet, yazar yolu gösterir.
Yazar olma isteklisi "öğrenci" de yoluna, aklına, dimağına düşen ışığın miktarınca yol alacaktır.
Yazı yazmak, bir sürü teorik uygulamanın ardından kendiliğinden dökülüverecek cümlelerden müteşekkil bir eylem değildir çoğu zaman.
İşin kuramsal boyutunu hallettiği halde, yani bir romanın nasıl yazılacağını, yer ve zaman ögelerini nasıl kullanacağını, kişilerini nasıl tahlil ve tasvir edeceğini bilen nitelikli her okur nedense oturup bir roman yazamaz.
Bunu elbette ki sadece roman için söylemiyoruz; hikâye, deneme, makale gibi diğer edebi türlerin teorisini bilen ve fakat oturup bu tür ürünler veremeyen okurlar da vardır şüphesiz.
Bizde çoğu yazarın başucu kitabı olarak kabul ettiği Yazın Kuramı adlı eseri derinlemesine tahliller yaparak ve önemli gördüğünüz yerleri çizerek hatta kendinizce notlar alarak okuyalım.
Bu, artık bir roman ya da denemeyi kusursuz bir biçimde yazmaya hazır olduğunuz anlamına gelmez.
Evet, alanında zirve olan bu eseri okumak elbette ki size kuram adına, neyi nasıl kullanacağınız adına bir şey öğretecektir; ama salt bu öğrendiklerinizle de yazar olamayacağınız muhakkaktır.
Yazarlık, formüllerle öğretilebilecek ya da öğrenilebilecek bir şey değildir.
Nasıl ki sadece yazarak da yazar olunmuyor, sadece okuyarak da yazar olunmaz.
Yazar olma aşamaları "biraz teknik daha çok da düşünce ve duygu boyutuyla" ele alınması gerekilen bir uğraşıdır.
Yazarlık, nüve iken başlayan yani tohumun toprağa düşmesi ile başlayan bir süreçtir.
Tohum nasıl mümbit olan, bereketli olan toprağa düştüğünde büyük bir kudretin onun için hazırladığı görevi yapmak için sabırla bekler toprağın altında…
İşte bu "toprakaltı" süreç ne kadar iyi değerlendirilebilinirse filiz o kadar güçlü, kuvvetli olur.
Burada dikkat etmemiz gereken nokta, tohumu toprağın bağrında çürümeye terk etmemek ya da çürümesi ihtimallerini bertaraf etmektir.
Evet, örnek basit; ama konuya ışık düşürmesi açısından yerinde bir örnek veriyor

Alıntı